O maszynie

Szyję na maszynie. Czasem - maszyna szyje za mnie. Lub beze mnie. Zazwyczaj jednak się dogadujemy, a efektem są duże i małe wynalazki: przydatne i artystyczne, dekoracyjne i śmieszne. 
Czasem można je nawet ubrać. Na siebie.
O ile dysponuje się odpowiednim zasobem odwagi i poczucia humoru:)

Maszyna wzięła się i przywiozła do domu samochodem. W samochodzie wylądowała, bo Dziadek stwierdził, że spodni już sobie skracać nie będzie i mankietów też nie będzie podwijał. Maszyna wylądowała więc w pokoju pełnym gratów, w kącie pod migoczącą żarówką. Aż któregoś dnia zbuntowała się
i postanowiła napaść na mnie. Podcięła mi nogi kablem, przeszkodziła w prasowaniu i zarzuciła mi na głowę całe pudło nici.

Trzy dni później, gdy już zdołałam się z nich wyplątać - złapałam kawałek szmatki i zasiadłam do Maszyny.
Okazało się, że szyje całkiem dobrze, o ile opuści się stopkę i właściwie nałoży nitkę...

Szyje całkiem nieźle, jeśli tylko umie się utrzymać kierunek szwu prosto... Nie mówiąc o materiale, który lubi spod stopki uciekać...

Szyje całkiem... No, bardzo dobrze! O ile spełni się wszystkie powyższe warunki...

Ciekawość świata i wieczne próby pozwoliły Maszynie wprowadzić się do mojego pokoju. Dostała więc własne biurko, lampkę, obrusik, pędzelek do czyszczenia, olej do oliwienia, pasujące szpulki, kolorowe nici
i szmatki.

Zaprzyjaźniamy się :)